ölüm ilim

giden kurtuluyor kalan ağlıyor ve düşünüyor...
çocuklar oyun oynayacak kadar çok çocuk geldi diye sevinç içinde cenaze evinde..
aslında ben dahil cenazeye gelen çoğu kişi hakkında konuşacak kadar tanımıyor yengemi ve cenaze evi de olsa dünya işleri konuşuluyor hatta kimi zaman nerde olduğunu unutan insanlar gülüyor(!)...
teşhisi konulamadan ölen yengem için bilim adına otopsi isteyen doktorlara ise bence yanlış olur otopsi yapılırsa diyor cahil figürler.. doktorlar da onları kandırıyor enfeksiyon kaptık mı diye bakacağız diye..
ve ben ömrümün ilk cenaze namazını kılıyorum,son olmasını da temenni etmek isterdim ama bu pek mümkün gelmiyor.
ne kadar ağlayacak kadar yakın hissetmese de insan cenaze namazı esnasındaki iyi bilirdik ve hakkımız helal olsun uğultusunu duyunca bir garip hissediyor...
hayat devam ediyor;zaten "Herkes bir gün O'na dönmeyecek mi?"